Portal je osnovan 2014. godine. Direktor i urednik Dejan Crnomarković.

Projekat "Kulturna baština Šumadije" sufinansiran je iz budžeta Grada Smedereva 2020. godine

Manastir Drača (22)

Najstariji podatak o ovom manastiru sačuvan je u Vrdničkom pomeniku s kraja 16.  veka. Drugi podatak je iz 1726. godine (Arhiv Mitropolije beogradske), odakle se vidi da se u Drači učio i zamonašio pop Josif iz Rakovice. Treći je iz 1731. godine. Te godine je kao delegat sveštenstva iz Kragujevca i okoline, na crkveno-narodnom saboru u Sremskim Karlovcima, prisustvovao iguman Leontije, starešina manastira Drače.

Kompleks manastira Drače nalazi se desetak kilometara zapadno od Kragujevca, u kotlini Dračke reke, na padinama brda Rujevice. Prema predanju, na mestu sadašnje crkve postojao je srednjovekovni hram podignut krajem XIV veka, u kome je živeo i umro svetogorski monah i svetitelj, prepodobni Jov. Da nije reč samo o narodnoj tradiciji, svedoče ostaci groba monaha Jova iz Prekopeče kod crkve; tragovi starijih fresaka ispod živopisa iz 1735; godine: vrlo kratko vreme podizanja današnje crkve u vreme Staniše Mlatišume, od 27. maja do 6. oktobra 1734, što ne može biti ništa drugo nego obnova. Draču poznaju i turski popisi XVI veka, kao manastir Svetog Nikole kod sela Dračice u nahiji Lepenici.

Tokom XVIII i XIX veka manastir je značajan duhovni i kulturni centar ovog dela Srbije. U vreme Kočine krajine monasi Drače bili su na strani Austrije, pa se i sam Koča Anđelković u njemu jedno vreme krio, zbog čega je manastir teško  stradao. Nešto kasnije, u prvoj polovini XIX veka, Toma Vučić Perišić obnovio je manastirske konake i sagradio dvospratni zvonik na zapadnom delu crkve. Nekoliko godina, u trećoj i četvrtoj deceniji XIX veka, Drača je bila mirska crkva, da bi 1845. potpala pod upravu manastira Vraćevšnice, i u tom statusu bila do 1851. godine. Od 1958. godine, kada upravu preuzima igumanija Jelena (Jokić), Drača je ženski manastir.

Crkva u Drači, po svojoj osnovnoj koncepciji, sklopu, rasporedu prostora i dekorativnoj obradi fasada pripada zakasnelim odjecima moravske arhitekture. Osnova je izduženog oblika, sa jasno izraženom pripratom, naosom i oltarskim prostorom. Bočno su postavljene pevničke apside, koje polukružno izlaze u ravni podužnih zidova. Iznad centralnog prostora uzdiže se osmostrana kupola. Priprata na zapadnom delu crkve je pravougaone osnove zasvedena poluobličastim svodom, koji je sa severne i jućne strane prihvaćen prelomljenim lucima. Sa južne strane je akrosolijum sa grobnim sarkofagom prepodobnog Jova. Na zapadnom delu je ulazni portal sa slikanom lunetom i freskom svetog Nikole. Crkva je sa svih strana oplaćena pravilno tesanim kvaderima od žućkastog kamena peščara. Između vodoravnih redova kvadera postavljen je po jedan red opeka, koji se smenjuju do krovnog venca. Vrlo lepa struktura štokovanog kamena i polihromija materijala fasadama daju slikovit efekat.

U XIX veku sa zapadne strane dograđen je spratni zvonik. U prizemnom delu je manji trem sa velikim lučnim otvorima, zasveden krstastim svodom, a na spratu kvadratni prostor za zvona. Toranj je koncipiran kao barokno zdanje i ističe se svojom visinom i vitkošću.

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena.