Više od igre – časti nigde!
O fudbalskoj tradiciji jednog gradskog naselja kao što je Smederevska Palanka, verovatno bi svaki od 50.000 stanovnika ove opštine imao šta da kaže. Bilo je svetlih momenata, radosti, a naročito kada su igrači iz ove sredine svoje karijere nastavljali u velikim evropskim, pa čak i svetskim klubovima. Nekada je bila čast poznavati Zdenka Mufa, Pericu Ognjenovića i ostale više ili manje poznate fudbalere, koji bi po povratku u rodni grad prepričavali svoje dogodovštine, svoja poznanstva, velike utakmice i vrhunske poteze, a čime su inspirisali novije generacije i neke nove klince da i oni treniraju i bore se da jednog dana dosegnu makar delić te slave i dožive bar deo onoga što su samo iz priča mogli da saznaju. Negde početkom 90-ih, a kasnije i tranzicijom čitavog društva, nad fudbalom se nadvila zla kob; ono što je sve i pokvarilo, tj. da „više od igre“ postane „manje od časti“ – NOVAC! Država i dan danas ne može da se izbori sa svim problemima, koji se tiču finansiranja fudbala, a i sporta uopšte. Od „trgovine mesom“, tj. mesara personifikovanim u agentima za talente, preko pranja novca, manje ili više uticaja kriminalaca, kojima nikada tu nije ni bilo mesto, do sponzorskih ugovora sa moćnim industrijskim gigantima i na kraju upliva politike, situacija je bila sve gora i gora. Svakako da se to najviše odrazilo na manje klubove, kao što je bio i nekadašnji FK „Mladost – Goša“, kasnije pomodarno preimenovan u FK „Jasenica 1911“. Preživeo je taj klub i sankcije, pa i generacije mladih koji su ratovali, zatim i bombardovanje i tranziciju i propast „Goše“ kao sponzora, ali lokalnu politiku i #naPRDnjake nije mogao da preživi. Možemo mi sad da optužujemo ove ili one, da su prali novac preko tog kluba i da je opština preterivala sa uplatama na račun tog kluba, ali u istoriji će ostati zabeleženo, da je gradski fudbalski klub, u gradskom naselju opštine, koja ima preko 50.000 stanovnika, ugasila SRPSKA NAPREDNA STRANKA, a da je ta ista stranka samo u opštini zaposlila bar četiri ili pet POZNATIH sendvič-BOTića. Složiću se sa svakim ko mi kaže, da je bačen ogromni novac i da su oprani milioni preko tog kluba, a koji su mogli biti iskorišćeni za poboljšanje komunalnih usluga, putne infrastrukture ili za neki razvojni projekat, ali sa gašenjem kluba ne mogu da se složim. Složiću se i sa tim, da je opština mogla i da zaposli menadžera sa kravatom, koji bi tražio sponzora, a ne da fudbalski klub sponzoriše i da opštini služi kao komunalno preduzeće za namirivanje stranačkih kadrova partijskim zapošljavanjem, ali ponovljam: sa gašenjem se ne slažem. Što se ne slažem sa tim, to nije ni bitno; ko me uopšte i pita, ali ono što me zabrinjava isticaću gde god stignem. Eto, formulisaću to kao par pitanja i nadam se da će mi neko odgovoriti, a ko je malo više u materiji: 1) Da li je moglo bivše opštinsko rukovodstvo, da sa novcem koji je „bačen“ u fudbalski klub, oformi tim sendvič-BOTića, a koji bi se danonoćno bavili političkom kampanjom kao što su uradili#naPRDnjaci? 2) Kakvu poruku šalje aktuelna #naPRDnjačka vlast mladima, kada fudbalski klub gasi, a zapošljava POZNATE sendvič-BOTiće, čija se imena ističu na listama uspešnosti internet timova te stranke? 3) Ima li aktuelno opštinsko rukovodstvo ikakav plan, projekat, ideju ili viziju kako će nadomestiti mladima, a i starijim zaintresovanim građanima gašenje fudbalskog kluba kroz neki drugi vid rekreacije? 4) Jedan naš sugrađanin mi se obratio – citiram: „Znači nema više fubal. A gde ću dete? Je l’ da ga vozim za Smederevo na trening il’ da ga pustim da na ulici trenira kako da postane narko-diler?“ Imam još pitanja, ali eto; i ovo je dovoljno za početak.
Ataman Zaglibljanski