Izložba Nadice Đekić Nedeljković u Memorijalnoj galeriji „Dušan Starčević“ u Smederevskoj Palanci: POTENCIJAL MIRNIH NIJANSI
-Njeni tonovi nisu jednolikost, već raznolikost; oni su finoća njenih slika koja seže i do visokog reda
U Memorijalnoj galeriji „Dušan Starčević“ u Smederevskoj Palanci otvorena je izložba Nadice Đekić Nedeljković, koja privodi kraju doktorske studije slikarstva na Akademiji lepih umetnosti u Beogradu. Pre 15 godina diplomirala je na Fakultetu umetnosti u Prištini, smer grafika, gde je upisala i postdiplomske studije i postala magistar grafike.
Njeni crteži velikih dimenzija, od kojih su neki i u postavci izložbe u Smederevskoj Palanci, rađeni su u kombinovanoj tehnici i predstavljaju asocijaciju na prirodu i njene senzacije. Na njima su svetlost, senka, drvo, Sunce, biljke…
-Vezu sa prirodnim fenomenima nalazim u unutrašnjim previranjima i osećanjima – naglašava Nadica.-Inače, podjednako sam zainteresovana za same oblike, kao i ono što je unutar, između i oko njih. Tako sam znak na crtežu postaje simbol: krug kao sunce, glava kao mesec, tačke kao ornamenti koje vidim u granama, zvezdama kao čvorovima, pa tako linije postaju putevi, staze…
Njeni crteži su rađeni olovkom, tušem, temperom, sa kolažiranim površinama.
Teško je naći umetnika koji se toliko raduje lepoti boja i formi. Ona slika svojim tonovima, šumski prohladnim, šumski zasenjenim i šumski tihim, tako da se i očima i ušima primaju. Njeni tonovi nisu jednolikost, već raznolikost, retka unutrašnja potencijalnost mirnih nijansi, tankih kao dah. Oni su finoća njenih slika koea ponekad idu i do visokog reda.
Jedan njen profesor će reći kako Nadica crta i boji u letu, ali tvrdo oko njeno ostaje da pešači, jer se u zaletu mogu pogubiti talenti kao što se gubi novac na kartama. Taj unutrašnji red kod nje počinje da biva, u najboljem smislu reči, stil gde se misao i osećanja čoveka žrtvuju ravnomerno umetnosti. Zato ona nije samo slikar nego i slikar pesnik.
D. Janojlić