Poezija Živojina Andrejića iz ugla naučnog skupa: RAČANSKI BERAČ ZVEZDA

-Ovaj renesansni intelektualac dao je doprinos savremenom pevanju u Srbiji

 

U Rači Kragujevačkoj, u organizaciji Centra za mitološke studije Srbije, a pod pokroviteljstvom ove šumadijske Opštine, održan je naučni skup na temu: „Živojin Andrejić – multidisciplinarnost danas“. Iz mnoštva najraznovrsnijih tema, čiji su izlagači bili istaknuti autori, izdvajamo dva rada, odnosno saopštenja koja su se bavila poezijom Živojina Andrejića.

Docent dr Predrag M. Jašović (Departman za filologiju Odseka srpske književnosti i jezika) Državnog univerziteta u Novom Pazaru, na samom početku je konstatovao da je Živojin Andrejić „uveliko poznat našoj naučnoj javnosti, ali u nešto manjoj meri srpskoj književnoj javnosti“. Zato je ova prilika iskorišćena da se njegova stvaralačka fizionomija  prikaže i sa umetničke strane.

-U Adrejićevoj poeziji više toga  nalazimo u naslućivanju nego u konkretno izrečenom– izneo je dr Jašović. -To njegovu poeziju čini savremenom i modernom, dakle, poetskim izrazom koji može da parira savremenim tendencijama u poeziji. U tom smislu posmatrano, on je ostvario ono što je Viktor Šklovski svojevremeno odredio kao oneobičavanje.

Jašović zaključuje da se Andrejić iz pesme u pesmu igra formom. On kao da pokušava  da za svako svoje osećanje stvori posebnu pesničku formu. Čini se da su mu sve postojeće pesničke forme nekako tesne ili preširoke te nikako svoj pesnički iskaz ne može da zaodene njima. Tuga u poeziji Živojina Andrejića zauzima vrlo značajno mesto. Njegov lirski subjekat ispoljava tugu na jedan setan gotovo identičan način ispoljavanja tuge kod deteta… Živojin Andrejić je intelektualac renesansnog tipa, osnivač je „Račanskih pesničkih susreta“, Likovne kolonije i niza drugih manifestacija i institucija, kao što je Mitološki centar Srbije.

Dr Ljubiša D. Rajković, osvrćući se na poeziju Živojina Andrejića, naziva ga račanskim beračem zvezda. Premda njegov poetski opus nije obiman, od značaja je kao doprinos savremenom pevanju u Srbiji i predstavlja jedan od najsjajnijih kamičaka u mozaiku sveukupnog njegovog spisateljstva.

-Koliko god da je Živojin Andrejić, po svojoj vokaciji, poslenik – pre svega  – na polju nauke, on se  još od rane mladosti ogledao i u pisanju beletrističkih tekstova, a svoj književni dar najviše je ispoljio u pisanju pesama – ističe dr Ljubiša D. Rajković. -Baveći se naukom, i to najprilježnije, samopregorno, ostrašćeno i zaljubljenički, sav posvećen istraživačkom radu i proučavanju raznih fenomena iz najudaljenije prošlosti srpskog naroda i ljudskog roda uopšte, a naročito onih iz mitološke i religijske sfere, on nije imao vremena da se u dovoljnoj meri posveti pesničkom stvaralaštvu, ali ono što je do sada u tom domenu postigao zaslužuje punu pažnju kako čitalačkog javnog mnjenja tako i književne kritike.

Na ovom naučnom skupu čulo se i to da je lirika Živojina Andrejića svojevremeno sećanje na budućnost. To ona ne bi mogla biti da on nije ortodoksni  dijalektičar, smrtomrzac. Od njega se mogu očekivati još zrelija, i kako dr Rajković naglašava, još ozvezdanija pesnička ostvarenja.

D. Janojlić